Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
127
líkir þeim sem fyrir vóru; þeir biru trumbur
ffljög fornlegar að átliti, með uudarlegu hljðði,
sem var likast þrumuhijóði.
Loks komu fjórir menn, sem vóru ólikir
öll-nm hinum; þeir báru lúðra, sem vóru nálega
ttannshæð á lengd og vórn úr glófögrum
kop-ar; þóttist eg nn skilja, að þaðan hefði komið
sá lúðrahljómur, sem eg hafði heyrt.
Nú gekk allur söfnuðurinn að altarinu; en
hinn rauðklæddi öldungur, sem eg gat ekki
bet-ttr séð en væri greifinn sjálfnr, gekk fram og
las formála nokkurn. Lúðramennirnir hófu þá
söng sinn af nýju, og í sömu svipan sá eg að
einn af ómennum þeim, sem höfðu
kvenband-ingjann i milli sin, tók hana og slengdi henni
endiiangri upp á altarið, en hún brauzt um
eins og hún væri að berjast við danðann.
Eftir stundarkorn kom öldungnrinn
rauð-klæddi og beygði sig yflr stúlknna. Hann horfði
hvast í augu henni. Eg sá að svipur hennar
ireyttist skjótt; hræðslan virtist Bmámsaman
hverfa, og dauðbleikar kinnar hennar fengu
smámsaman eðlilegan roða. Það var eins og
hún yrði máttians um leið; varirnar lukust upp
"leð munaðarbrosi; hún hálflokaði augunnm og
hallaði höfðinu aftur á bak, breiddi út faðminu
°g virtist i sama bili vera meðvitundarlaus. —
Þá benti öldungurinn einnm af þessum
mann-hundum, sem kraup við altarið, og i sama bili.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
