Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XXII. Eit nytt skipsvrak
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
134
morne hans; men han kunde ikkje skyna
kva slag folk han var av. Han grov liket
ned i sanden og syrgde paa denne fra
mande guten som det skulde vore ein god
ven og kjenning.
Det var klaart og fint ver no att, og
havet laag stillt som ein spegel. Og vraket
laag stødt paa same staden. Skulde der no
likevel finnast eit livande menneskje! Robin
son kunde ikkje faa denne tanken ifraa seg
og tok straks til aa tenkja paa um han ikkje
skulde taka baaten og freista aa ro ut til
skipet og sjaa. Og der kunde vera sumt anna
aa firma og som han kunde ha gagn av. Han
visste nok kor faarlegt det var aa vaaga seg
so langt utpaa; han hadde kje gløymt den
gongen han var ute i straumarne. Men det
hjelpte kje. Han fekk meir og meir hug til
aa freista, og lenge var det ikkje fyrr han
sprang heim til huset sitt og tok til aa gjera
seg ferdig. Han bar nistemat og tvo store
vatskrukkor sudyver til baaten og tok med
seg kompas og alt anna han hadde bruk for.
So rodde han langsmed strandi til Jian kom
aat den ytste odden paa øyi. Det hadde vore
stillt og fint paa sjøen til han kom dit; men no
saag han paa nytt lag dei fæle straumarne tett
utanfor. Skulde han vaaga seg ut i dei? Han
vart modlaus og torde ikkje. Eller han fekk
i minsto sjaa seg vel fyre fyrr han vaaga seg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
