Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
CHRISTOPHER BRUUN
Reint genialt nyskapande er den samanheng han set millom
eldhug i ungdomen og arbeid i manndomen.
Her fær han menneskjelivet til aa hänga i hop der det ofte
brast sund fyrr. Det var gjerne so at aalvorlege folk saag med
mistru paa ungdomsgleda. Anten vart det villskap eller tome
draumar.
Men Bruun segjer at ungdomen hev lov til aa drøyma, ja
han skäl drøyma, for den tidi er skapt til aa byggja ideal for
heile livet. Éit rett ungdomsliv skäl vera fyllt med høge og
og store ideal, verta gjenomglødt i den tid daa hjärta hev sveise*
varme. Men desse ideal skäl setjast ut i livet, og manndomen
skäl vera tru mot ungdoms ideal. Det var Brunns personlege bøn i
manndomen «at det i barmhjertighed maa undes mig at være tro».
Eg känn ikkje segja kor dette verka løysande og lyftande
paa meg personleg daa eg i ungdomsaari las Folkelige Grund*
tanker, og soleis hev det Verka paa mange. Bruun hev gjeve
oss utsynet yver vegen til eit heilt harmonisk menneskjeliv. Og
me lyt segja at Guds miskunn hev unt honom aa vera tru
mot sitt livs ideal.
Brunn vilde vera diktar paa den maaten at Jian gjorde livet
sjølv til poesi, livet med sitt kroppsarbeid og aandsarbeid. Han
viide og vera kunstnar paa den maaten, at sjølvie hans person
skuide verta det kunstverk som Gud hadde tenkt honom j til.
Livskunsti lyt vei segjast vera den høgste av alle kunster.
No daa han hev slutta sitt jordliv, stend han soleis for oss:
ein livskunstnar. Sjølve andlitet ber merke av det. Eg" hev
hans bilæte framfyre meg paa veggen. Og eg tykkjer beint
fram at det andlitet er det fagraste mannsandlit eg nokor tid
hev set. Fint, adelegt, og likevel so sterkt og kvast. Det hev
mykje i seg av den Kristustype som kunsti hev skapt.
Det høyrest so stort og stolt dette, aa skapa sitt livs kunst*
verk, at det mest er som ei tevling med Gud. Men so var
det ikkje meint. Bruun visste vei aa segja kvar krafti kom
ifraa. Og dei siste ord eg høyrde av honom i hans høge
alderdom, det var desse: «Eg er ein stor syndar». Soleis saag
han paa seg sjølv for Guds aasyn.
Peter Hognestad.
ALFRED PETERSEN I PÅBODA
Fast bönderna i långa tider intagit en avgörande ställning i Svensk
politik, hade ingen bonde setat i regeringen före 1905. Ingen
hade anmodats, och om någon gjort det, skulle han förmodligen
213
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
