Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
liarentur, lit sententia interrogativa ab his in eo pendeat.
Deinde adiectivum ad voluntas desideralur, quod adiectivo
tr.ucnlenta ad man us addito respondeat, ut membra orationis
aequalia fiant; quare ita scribendum puto: non ergo pat rum
conscriptorum voluntas sedata, *ed(B:sedate) teterr.
nec .true.man us cet.
Ibd. 7, 3: Tettius in proprio iure procreato filio
summa cum iniquitate paternum nomen abrogaverat.
Duo menda in hoc exemplo sunt, quorum alterum Madvigius
felici coniectura lare pro iure restituto correxit, alterum
in illis: paternum nomen abrogaverat adhuc residet.
Nihil enim aliud hoc significare potest, quam Tettium
pa-trem ülium suo nomine vocari nolnisse, hoc est, filium non
suum declaravisse eumque eiuravisse; quamquam vel sic
po-\\xx& filii nomen dicendum erat. Verum Tettius Qlimn non
eiurave-rat, sed eo maxime impudens et iniquum factum eius erat,
quod filium non eiuralum exheredaverat; filius autem
exhereda-tus, si nihil aliud, paternum certe nomen retinebat. Miro
er-rore hie locus corruplus est, sed certam correctionem esse
puto; nam pro verbis, quae sunt paternum nomen,
scribendum est unum verbum patrimonium.
Ibd. 8, 2: Afronia tamen ... testament um ...
ma-tris patientia honorare quam iudicio convellere s a
-tius esse duxit. Tam indignum testamentum Afronia
patien-ter ferre ilia quidem poterat, lionorare certe non poterat, si
so-lito modo hoc verbum intelligendum est. Hoc autem loco idem
valere videtur, ac si dictum esset ratum habere; sed eius usus
simile exemplum vix demonstrari potest, et quid facias verbo,
quod est patientia? nam id certe ineptissime adiicitur.
Scribendum prorsus puto oner are (scilicet invidia; idem est,
quod nos dicimus: «stille i et slet lys«). Huius signiflcationis
duo exempla plane similia ex Tacito ad’erre possum; alterum
est in Annal. IV, 68: Sabinns audentius iam
oneratSeia-num, alterum in Hist. II, 64: Triariae licentiam
mode-stume proximo exemplum onerabat, Galeria
impera-toris uxor. Cfr. etiam Annal. I, 69. Apud Valerium ipsutn
locus, qui est in libr. VIII, 5, 4, proxime ad hanc accedentem
verbi onerandi signiflcationem ostendit. Honorare et onerare
non paucis locis in codicibus permutantur.
Lib. VIII, 1, Absol. 5, ut vitetur genetivorum concursus, ex
vulgatiore loquendi genere (cfr. Absol. 11 scribendum puto incesti
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
