Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
32, 8. quieunque —obvius fu e ri I (post illud: quum
fines suprascandit). Pravissimum fuerit est, sive fut.
ex. ind. sive perf. coni, esse statuas. Scribendum fuit; addita
est, ut haud raro, nola syllabae er. (Sic scribere Siesbyeo
quoque in mentem venerat.)
33, 6. Id non muro solum, sed etiam — ponte —
coni ungi placuit. Ex tam speciali verbo, quam est
con-iungi, alterum aeque speciale (cingi) audiri minime potest, nec
vero muro urbi coni, de muro, qui ad Tiberim, non ad urbem
ipsam perlinuerit, intelligi. Excidit (quod Dukerus prope fuit ut
videret) verbum aliquod, ut cingi vel circumdari vel
potissimum se piri (sep = sed); in textu scripsi: solum *, sed.
3i, 4. De his: humiliora sineret ea (= h. s. esse
ea) cfr. III, 15, 7: plebem inermem pati, et XXI, 27, 8.
35,2—6. orationem dicitur habuisse compositam.
Quum se — petere — certasse; haec — i ussit.
Inler-pretes vulgo post quum audiunt diceret («habuisse compositam,
quum diceret»); Madvigius quoque aliter interpungens audit
diceret, collato 48, 2: Quum ille ferociter ad
haec,se—insultasse dominis, clamor oritur; at ibi ad quum
additum est non solum ille, sed eliam ferociter ad haec,
unde, quid audiatur, facillime intelligitur (IVIadv. Gr. g 479 c);
hoc vero loco ex quum sic nude, posito intelligi non potest.
Excidere post petere facile poluit diceret; ego tamen sic malui
scribere: comp.: [Quum] se certasse. Haec cett.; cfr.
simillimus locus, IV, 41, 1—7: Tempanii oratio incompta
fuisse dicitur — laeta : Quanta — implesse; ulroque
loco oratio obliqua ex verbo, quod est oratio, pendet; quom
sine dubio ex com-repetitum est. (lam Dukerus non multum
afuit quin quum deleret.)
40, 2. Tum Anci filii duo etsi — stirpis, tum
impensius iis indignitas crescere. Ego sic scripsi: Tum,
Anci — stirpis, tamen (sic eliam Harl., Huverc.) imp. i. i. cr.,
etsi sic quoque distinguere licet: Tum A. f. duo, etsi — st.,
tamen, ut iis indignitas crescere per anacolulhiam
quan-dam non duram sit = indignabantur. Cfr. XXI, 32, 7: Tum
quanquam — erat, tamen — renovarunt. Ex tamen,
praesertim ante inp- et post tum, facile facium est tu in illud
plane supervacaneum.
40, 4. De quia cfr. ann. ad XXXIX, 23, 9.
43, 3 scribo machinas in bello -j- ferrent. Faciendae
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
