Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Annen del - V - VI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
«Siden! Jeg vil sove! La mig være alene! . . .»
Han vendte sig krampaktig mot veggen; Nastasja
gikk.
VI.
Hun var neppe ute av døren, før han stod op, satte
kroken på døren, åpnet den pakke med klær som
Razumichin nylig hadde bragt, og som han igjen hadde
bundet sammen, og begynte å klæ på sig. Forunderlig:
han syntes han plutselig var blitt aldeles rolig; der var
hverken halvt forrykt fantasi som nylig eller panisk
skrekk som i den siste tid. Dette var det første minutt
av en underlig, plutselig ro. Hans bevegelser var sikre
og klare, en bestemt hensikt kom til syne i dem.
«Idag altså, idag altså!» mumlet han for sig. Han
forstod dog at han ennu var svak; men en sterk
åndelig spenning som steg til ro, til en ubevegelig idé, gav
ham kraft og selvtillit; han håpet forresten at han
ikke falt på gaten. Da han hadde klædd sig helt om i
sin nye drakt, så han pengene som lå på bordet,
betenkte sig litt og la dem så i lommen. Det var fem
og tyve rubler. Han tok også alle kobberstykkene som
var igjen av de ti rubler Razumichin hadde gitt for
klærne. Så tok han stille kroken av døren, gikk ut av
værelset, steg ned over trappen og gløttet mot
kjøkkendøren, som stod på vid vegg. Nastasja stod med
ryggen mot ham, bøid over vertinnens samovar, som
hun blåste på. Hun hørte intet. Ja, hvem kunde vel
formode at han gikk ut ? Et minutt efter var han nede
på gaten.
Klokken var åtte, solen holdt på å gå ned. Heten
var som før; men med begjærlighet innåndet han
denne stinkende, støvete, forpestede byluft. Hans hode
begynte å bli litt svimmelt; en vill energi blinket
plutselig i hans betendte øine og i hans avmagrede
blek-gule ansikt. Han visste ikke, og tenkte heller ikke på
hvor han skulde gå; han visste bare en ting: at alt
186
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
