Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
18
SKÝRSLUR OM SK.APTÁ RGOSIN.
stóran og svartan sandmokk, sem hingað vafðist, snerist og
hniklaðist upp úr vesturgjánni, af hverjum mikið fleygðist
yfir Fljótshverfið (austara part af Síðunni) með sandfalli og
vikurstykkjum, hver ei komu nokkru sinni niður í þessu
byggðarlagi frá fyrsta til síðasta, og þar með gátu þeir ei
lengur haldið sauðfje sinu, sem nú ráfaði frá þeim hingað og
þangað í alla óvegi og slangur.
§ 8. 1?essa afliðna viku sem hinar 2 undanförnu fjell
hjer meiri ólyfjan á jörðina en frá megi segja, bæði af öskunni,
hárunum, brennisteins- og saltpjetursregninu, sem aldrei var
fyrir utan sand með í bland. Skolptur, nasir og fætur á
kvikfjenaði, sem grasið beit eða gekk um það, urðu bæði
fagurgular og sárar; allt vatn varð ljósblátt ogvarmt; klettar
og grjótskriður gráar; öll grös jarðarinnar tóku til að fölna,
visna, afbrenna hvað eptir annað, eptir því sem eldurinn jókst
og færðist i byggðina. Fyrst hjöðnuðu öll þau grös, sem lauf
eða blöð höfðu; í störina kom kyrkingur; eltingin visnaði
siðast, enda kom hún fyrst upp aptur. Gekk þetta eptir þvi,
sem von var á, þá eldhitinn fjekk þá yfirhönd, að hvorki
fjekkst hreint sólskin, eða hreint lopt nje vindur og ei heldur
náttúrlegt náttfall. Ólyktin af loptinu, þang-beisk og
ýldu-kennd í marga daga, að margir, sjerdeilis brjóstveikir, máttu
ei nje gátu dregið andann af loptinu meir en til hálfs,
einkan-lega, þá sól var eigi á lopti, svo það var stærsta forundran,
að nokkur manneskja skyldi lífi halda viku lengur, en að það
skyldi ei verða að of bráðri pest og dauða, því sá aivísi
herra hefur sjeð bæði mig og aðra allt of illa undirbúna að
burtkallast í hasti, tilsetti hans gæzka meðal annars það
meðal að minni hyggju og reynslu, að sú ilman, sem af
jörðunni uppsteig, deyfði aptur pestina. Túnin gáfu af sjer
lystilega töðulykt, eins hrisviðir, mjaðarjurt, blóðberg, og svo
hvert gras eptir sinni náttúru, hver sá vfir eyðisanda fór og
eptirtekt hafði, fann þar í snögg umskipti.
§ 9. Þann 29., sem var annar sunnudagur eptir Trinitatis
var þykkt veður og vindur á vestan. Nú kom þriðja sinni
eitt ógnarlegt eldkast að ofan, svo að á milli Skaptártungunnar
og Árfjalls varð enn að nýju eitt logandi bál. Þetta hlaup
fór inn í hvern krók og kima út úr gljúfrinu fyrir austan og
ofan Búland, skemmdi þar slægjur og haga, ásamt tók það af
nokkrar slægjur, er Svartanúp fylgdu (sem er hjáleiga frá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
