Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
79 FRÁSAGNIR UM SKÓLALÍF.
76
til handalögmáls kom, sem var seinasti Instans, 20 hinum.
Allar syndirnar fyrir hverja viku voru uppskrifaðar á latinu
og lesnar upp á hátíðlegri samkomu i skólanum, hvern
laugar-dag í Reykjavík. Þeir máttu afsaka sig sem gátu, en í
Skál-holti ekki nema á latínu. Sumir af þessum Sublegibus voru
nú betur að sér en sumir af Exlegibus og einkum hefi eg
heyrt getið um einn mesta gáfuvarg og uppvöðslusegg í
Skálholtsskóla, sem forsvaraði sig kröptuglega og talaði latínu
strax i skóla fullt eins vel og rector: byrjaði defensionem
svona: »Mentitus est Snæbjörnus«, hann var Notarius Scholæ,
og lét svo dæluna ganga og skammaði notarios út fyrir
ónytjungsskap þeirra i latínu. Biskup Vídalin sagðist ekki
hafa þekkt meiri gáfumann, þeir voru samtíða utanlands.
Hann dó í Kaupmannahöfn og talaði þegar hann var að deyja,
í vinglinu, svo klassiska latínu, að Sigurður gamli Pjetursson
dáðist að, og hafði hann vel vit á því, hvað klassiskt var.
Þessi maður hét Sveinn, var bróðir Rannveigar Guðlaugsdóttur,
móður síra Jóns Matthíassonar. Þessi nóta í skólanum gekk
reglulega til i Skálholti eins og allt annað, nokkurnveginn fyrst
í Reykjavík, svo fór allt að smáaflagast. Pessi nóta kendi
mér samt að þekkja misjafnan þeinkingarhátt minna
skóla-bræðra. Sumir voru stjórnsamir, nokkrir með viti, aðrir
ekki. Sumir þóttust mestu menn, ef þeir höfðu mikið
synda-registur að lesa upp fyrir rector, aðrir gáfu lítið um það.
Árið sem eg var vicarius, passaði eg vel uppá mitt embætti,
enda hafði eg tómlátan notarius; árið eptir varð eg notarius,
enda lét eg minn vicarius gera allt, og gilti einu, þó eg hefði
enga synd að melda, varð samt að brúka það, sem minn
vicarius fék mér í hendurnar,
f>essi nóta náði ekki lengra í Skálholti en til Majus.
Þann mánuð var engin nóta brúkuð, enda var sá mánuður
kallaður strákamánuður. Hér við ætla eg að bæta sögu,
sem fólk er var í Skálholti, meðan skólinn var þar, sagði
mér, og hún hljóðar svona: Nokkrum vikum áður en piltar
komu 1 skóla á haustin, heyrðist svo mikið skurk í skólanum,
að sumir gátu ekki sofið. Þessa skyldi ekki geta, ef mín eyru
hefðu ekki orðið fyrir sömu ofheyrn, fyrsta árið, sem eg var
í Reykjavíkurskóla. Skólinn í Reykjavík var þá nokkuð
vesæll. Rector G. Thorlacius var nýorðinn ekkjumaður, var
af mikill Bacchi cultor; í stuttu máli kom aldrei inn i skólann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
