Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
UM FERÐIRNAR YFIRLElTT.
901
Skyldur íslendinga í Noregi viö konung, að gjalda
landaura og að verja Noreg, voru þungar, en þeim
þótti þó tilvinnandi að gangast undir þær, til þess að fá
það, sem þeir fengu í staðinn, því að þeir gátu eigi án þess
verið.
Landaura átti hver frjáls karlmaður að gjalda, sem
höldsrjett vildi hafa. Landaurarnir voru í samningnum
ákveðnir sex feldir og sex álnir vaðmáls (= 78 álnir
vaðmáls) eða hálf mörk silfurs. fað verður kringum
eitt til tvö hundrnð krónur eptir núverandi verðlagi og
verðgildi silfurs nú á dögum, og fer það eptir því, í hverju
þeir voru greiddir. Landaurar fjellu í gjalddaga, er menn
komu í akkerissát eða í landfestar. Norðmenn þurftu
eigi að greiða neitt gjald á Islandi, sem svaraði til
land-auranna, til þess að hafa þar sama rjett sem
lands-menn.
Ef her rjeðst inn í Noregi og menn voru kvaddir af
konungi til vopna og landvarnar, áttu tveir Islendingar af
hverjum þremur, sem voru staddir i Noregi, að fara með
konungi, en hinn þriðji var laus við herþjónustu, líklega svo
að hann gæti varðveitt skip þeirra og vörur eða farið
með það.
Þessi skylda skýrir það, hvernig á því stóð, að
Islend-ingar voru svo opt í orustum með Noregs konungum.
Varnarskylda fjell Islendingum á þeim tímum, en þó
sjerstaklega á söguöldinni, Ijettar en slik skylda mundi
falla þeim á vorum dögum; þeir voru þá vanir
vopna-viðskiptum, og sumir þeirra leituðu sjer atvinnu við
það, að fara í hernað og víking. En stundum hefur
það þó eflaust komið sjer illa að vera kallaður til
landvarnar, er menn höfðu búið skip sitt til íslands.
Eptir því sem á stóð, mun það þó fremur hafa reynst
Islendingum hagur en óhagur, að landvarnarskylda þeirra
var ákveðin, því að samningur þessi varð þeim til
hlífðar gegn þvi, að fara í herferðir til annara landa,
ef þeim var það nauðugt. Landvarnarskylda þeirra
var einnig ákveðin minni en Norðmanna, þvi að
þá er her rjeðst inn í landið, átti hver vopnfær
Norðmaður að fara, > bæði þegn og þræll«, að
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
