- Project Runeberg -  Förin til Tunglsins /
38

(1884) [MARC] Author: Sophus Tromholt
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

síðar kemur til jarðarinnar, að komast fyrir
leynd-ardóm þennan.

Frá því jeg lagði á stað hafði jeg það hugfest
að auka á jörðinni þekkingu mína í stjörnufræði,
auk þess að kynna mjer hana sjálfa, en það fór á
annan veg. Fyrir hinar vísindalegu rannsóknir
sín-ar eiga þeir mesta lof skilið, én í praktiskri þekkingu
á alheiminum eru þeir mjög skammt á veg komnir,
og það er líka eðlilegt. A jörðinni er mikið talaðum
hinn bláa, hreina og heiðskíra himin; en jeg sá hann
aldrei; því mjer virtist jafnvel hinn «heiðskírasti»
himinn vera bleikur og óskír, enginn greinilegur
að-skilnaður millum ljóss og skugga, heldur blandaðist
allt saman. Mikinn eða mestan hluta tímans er
alls ekkert að sjá á himninum; hinir fyrnefndu
gráu bólstrar þekja allt, svo að ékki sjer einu sinni
til sólar; samt sem áður kalla þeir þetta dag. Um
nætur á nálega hið sama sjer stað, og jafnvel um
hinar stjörnuberustu nætur leitaði jeg árangurslaust
á himninum að því, sem vjer sjáum óðar hjeðan.
Uppi á háfjöllum fjell mjer bezt að vera, því þar
var loptið þynnra og ljettara, og þar sá jeg stöku
sinnum útliti himins svipa til þess, er vjer venjumst.
f>egar jeg fór frá jörðinni, voru augu mín orðiu svo
veikluð af hinu sífellda rökkri, að jeg átti bágt með
að horfa aptur í hina skæru birtu.

En hvað nætur og dagar eru þar stuttir ! Jeg
er nú fyrst farinn að átta mig eptir að jeg komheim
aptur. f>egar jeg var að búast til að byrja á
ein-hverju á jörðinni, var dagurinn þegar á enda; og
þegar jeg um nætur hafði komið auga á einhvern
himinhnött, kom sólin þegar upp. Arið skiptist
þar, þótt kynlegt sje, í tvo helminga, annan hlýjan,

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Oct 18 17:50:13 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/tunglsins/0042.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free