Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
De rectiore plantarum appellatione 65
autores, proceres illi in scientia, in cacuminibus, unde creant,
conditionum discipulorum, seseque quondam discipulos fuisse,
obliti sunt. Sed non facilitatis majoris in discendo, non dis
cipulorum solum causam, sed etiam propriam scientiæ ago.
Ipsi, cum plurimas quidem plantas ex facultate quadam pecu
liari et naturaliter denominaverint, regulam fecerunt: regulam
scilicet, quam communem et, quantum potest, sine excepxionibus
haberi volo. Qvo modo etiam appellationi illi justiori assentimus
contrarium improbamus. Contrarium se: omissio est regulæ;
igitur vitium et per se et per augmentationem difficultatum, er
rores ceterasque sequelas. Denominatio fit a parte potiori; sed
nullam partem in plantis habet vel facultas quædam magistro
rum et inventorum imaginativa vel voluptas nomina ex aere
creandi, quamvis partem ipsorum potiorem efficere possit. Ula
vero pars potior in plantis, unde nomen rite sumendum est,
ipsum characteristicon est, quod necesse in omni planta in
veniatur. Ea re cuique plantæ nomen debetur, nec in inopia
nominum rite investigandorum versari possumus. Id enim na
tura ipsa præscripsit.
Opera nostra botanica vitio illo nimis laborant, quod, nomini
bus vanis noxiisque everrendis novisque characteristicis substi
tuendis, medicandum esse, credo.
Impedimenta, quæ mutationi obveniunt, sane conspicua sunt.
Nomina inveteraverunt, communia, sacriora facta sunt. [Certe
cum operibus maximi alioquin pretii coaluerunt.] Quid insani
vero inveteraverit, tam strenuius exstirpandum est; commune
malum junctis viribus vincendum, et stultitia quidem sacerrima
tandem semperque profana sagacitate cadit. Obstacula cuilibet
mutationi necessaria, minoremque tantummodo partem nomen
claturæ minitabundæ, emendationem et minimam quidem dif
ferre non debent. Et rite impedimentis perscrutatis, illa in con
svetudine quadam [,non in re æternitati necessario damnata,]
constare reperiemus. Veritas vero et quod rectum est nullo
modo consvetudinem legem agnoscit. Nec exteros, nominibus, qvæ
tenent, mutatis, offendemus; nam et characteristica, unde su
muntur nomina, bene præcognoscunt et veritatem illam matrem
progressuum, majorum erroribus posteri non devinciri", præ
nobis [exteri] amant et exercent. Difficultates in mutatione, uno
vi. i. 5
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
