Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
6 Nytt supplement
At vero per strigiblinem (ut dolor per fuscas rugas & lacrym
arum nubila fulget) sonat cor, desiderium, optatum. Anxia est
lingva, errans stylus; sed rata est mens & propositum valet,
prævalet. Decreto animi lingva est præco barbarus, seditiosi
tribuni plebis similis supplicationem imperatoris malitiose cor
rumpentis. Sed supra laudatus amplissimus illi senatus facillimas
dabit aures & humanissima probitate sensum excipiet e turbine
verborum. Audiatis, faveatis, indulgeatis!
Semen, quod ditissimis manibus vos, ornatissimi mei præcep
tores, in corde & animo meo insevistis, jam video vel forsan
rectius puto videre, Deo salutem & vires benigne mihi suppedi
tante, rore faustorum votorum vestrorum & studio, cvi & apud
vos & rustica domuitione perfruens, integre inservivi, tam alte
exortum, ut deprimere nequeam optatum pariter ecrescens &
efflorescens in propositum: vos doctissimos & illustrissimos
sacrarum litterarum professores supplicem adire, ut proximo
examine vestro mihi liceat specimen edere scientiæ. Quod, ut
fiat Deo annuente, rogo; et, ut benigne vos mihi apertam mihi
faciatis viam ad mensam illam, übi, anniversarie examinando,
pactam vestram mercedem & meritam laudem & faustis omnibus
professam messem industriæ vestræ publice capitis.
Instat talis messis — albescit ille parvus ager meus: parvus
quidem, sed sincerus nec loliis intextum — sterilis sane & furvus
inter plures late & alte albescentes, sed tamen in se & per se
albescit. Et de Supremo precor, ut spicæ meæ ad coronam in
honorem Salvatoris mei, in limine almæ nostræ academiæ de
votam pendendam sufficiant. Nam ita erit nec opera vestra a
me frustra consumta, sed vivet & vigebit adhuc fortasse diutius
ac equidem vixero — non diutius tamen quam durant gråtes
animi immortalis. Et (si hic dies mihi Deus fuerit largitus) :
vitam meam strenuam fore præsagiens, promitto & ratum habeo:
Deum & veritatem semper metam & cor & animum & centrum
& objectum fore nisuum meorum.
Sane jam hodie (læta et renidente conscientia confiteor) ex
parte promissis, quamquam malis impubibus steti, cum coronam
laureatam — poema quoddam «Messias» quod, nescio quo (o sit
sancto) afflatu inflammatus contexui & hodie & cras contexam
— Deo & Salvatori gratiose offerrem. Quod poema religiosum,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
