Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
For den vanlege daglegtale-formi, i minsto hjaa dei breide
lagi, baade i bygdene og byane langs heile Oslofjorden, er
Aaskestrann. Etter all von hev denne uttala vakse
naturleg fram nettupp av det gamle Aasgardstrand
(Aasgardstrand — Aasgarstr. — Aasgærstr. eller Aaskærstr. —
Aaskerstr. — Aaskestr.) Paa denne uttala byggjer
skrivemaaten «Aasgestrand», som W. Thrane brukar i boki
«Kortfattet Alphabetisk-topographisk Ordbog over Norge» i 1841.
Dansken Jens Sørensen skriv «Asker Strand» paa eit kart
yver Oslofjorden ikring 1700. Det svarar til ei noko eldre
uttale, anten Aaskerstr. med uklaar e eller
Aaskærstr. med æ eller æ-lita a, men ikkje med å (jfr. gardsnamnet
«Asgaarden» i Rygge, som dei uttalar Askærn den dag
i dag). Ein bryt i røyndi minst med det verkelege
folkemaalet med aa skriva Aasgardstrand, nettupp for di
«Aasgardstrand» er upphavsform til folkemaalsformi; ho hev
truleg aldri gjenge yver stiget «Aasgaardstrand».
Tønsberg. Byen heitte paa gamalnorsk
Tunsberg. Ikring midten av det 15. hundradaaret — etter
Falk og Hægstad — tok dei til aa skriva o og ø i staden for
u, like vel soleis at u heldt seg til inn i det 16.
hundradaaret (1562). Uttala no er tønsbær. Den segjemaaten er
ljodrett nok for den landsluten som byen ligg i, og kjem
ikkje av innverknad utanfraa. «Tønsberg» er soleis ei norsk
form. Naar mange ynskjer aa taka upp att skrivemaaten
Tunsberg, er det av umsyn til den historiske
tradisjonen som knyter seg til det namnet. I 1918 røysta
fylkesmannen (Abraham Berge) for Tunsberg.
Brevik. Namnet tyder «Breidvik». Paa staden
uttalar dei det soleis som dei skriv. Men i alle øvre bygder
i Telemark brukast «Breivik»[1] — ved sida av skriftformi
sjølvsagt. Den segjemaaten ser ut til aa ha vore vidare
kjend enno i nyare tid; Ringerikspresten Jonas Ramus,
Norriges Beskrivelse (1715) s. 101, skriv Breivig. Uttala
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
