|
TRADIT præterea Saxo, Enarum quendam Norvegianum | Enarus Norvagicus. |
magno corporis, artisque sagittariæ robore præditum, |
tanto rigore cujusdam mirifici arcus tormentum intendere |
solitum, vt excussum ab eo jaculum nulla rerum duritia sisteret, |
quominus citato motu vniversum penetraret obstaculum. |
In malum navigii incidens, lignum violentia sua |
pervium habuit Eodem interjecto Regis clypeo, tabulæ ratis |
illapsum, vix inter vndas impetus sui finem reperit. Itaque | Vnus cæteris gravius impetit hostem. |
gravius hostem solus, quam tota sociorum manus affecit: |
& adeo certo ictu destinata feriebat, vt quicquid impetebat, offenderet: quo evenit |
vt Sueno Rex tormenti monstro territus, plus metus in vno stipite, quam tota hostium | Sueno Rex Daniæ. |
classe reponeret: cumque solum in eius corruptione remedium animadverteret, non |
tam sagittarium, quam artis sagittariæ instrumentum, ab eius rei peritis impeti jubet, |
violata arcus fortuna tutius bellum gerere cupiens, in quo delectis certatim tela |
congerentibus, vnum forte arcui impactum artificem ingenio, hostem victoria spoliavit: |
cumque late ruptionis eius fragor obstreperet, stupens Olaus, quidnam esset | Fragor arcus intensi. |
comminutum, interrogat. Cui Enarus, Convulsam, inquit, abs te Norvegiam puta. |
Plus nanque opis in arcu, quam exercitu repositum judicabat, futurum pugnæ | Enarus. |
exitum abscisa responsi sagacitate complexus. Nec secus, quam prædixerat, evenit. |
Fractio nanque arcus insecutam Norvegianensium cladem ominata est: & illico |
Olaus armis onustus, præcipiti saltu profundum petiit. |
|
|
|
De sublimioribus metis, sagitta tangendis. |
|
CAP. VI. |
|
COMMVNIS apud Septentrionales, aliasque innumeras gentes, eis etiam | Ludus sagittariorum. |
vltramarino loco vicinas, vivendi ratio est, vt in principio æstatis omnes sagitarii, |
tam vrbani, quam campestres diebus feriatis, vel festis in planitie specialiter |
ad id ordinata, convenientes, sagittatoriæ artis omnimodam peritiam publico | Bombardæ & ferrei arcus. |
aspectui æstimandam ostendant. idque vel in æreis bombardis, vel ballistis, vel arcubus |
|