Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Norrøn diktning. Ca. 900—1300 - Religiøs poesi
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
42
NORRØN DIKTNING
— ikke den ytterste dom. Han skildrer ferden til dødsriket og reisen
gjennem det, dommen hvor Sante Mikael kaller sjelene frem, den annen
St. Mikael. Trefigur
fra Mosviken kirke.
ferd i dødsriket, og fremstiller til slutt den lærdom han
har dratt av sine syner, og den lønn enhver får for sine
gode gjerninger.
Det begynner fortellende, men gir straks i sitt anslag
et varsel om den uhygge det innebærer (Liestøl og Moe:
Norske folkevisor I):
Han la seg ne um joleftan Han la seg ne um joleftan,
sterkan svevnen fekk, no hev”n sovi so lengje,
vakna kje fyrr um trettandagjen, vakna kje fyrr um trettandagjen,
då folkje åt kyrkjun gjekk. då fuglane skoke vengjir.
Og de var Olav Åsteson, Og de etc.
som hevi sovi so lengje.
Han gir først en forberedende malende skildring av
drømmens art, og det er et gys av uhygge i dette første
varsel om hvad han har sett, en uhygge som klinger igjen
i det stemningstunge omkved:
Eg hev vori meg upp med sky Eg hev fari ive vigde vatne
og ne med havsens grunne; og ive djupe dalar;
den som vil mitt fotspor fylle, høyrer vatn, og ser de inkje,
lær kje av bliom munne. unde jordi so mune de fara.
For månen skin”, For etc.
og vegjine falle so vie.
Han må fare over myrer og mo og over Gjallarbrui — oprinnelig
broen over elven Gjoll på veien til Hel — for å nå til den annen verden.
Efter et kort syn inn til paradis, byr Guds mor ham å reise til brokksvalin,
forhallen til pinslenes sted, for «der skö domen stande». Her møtes de
to som skal strides om sjelene, Grutte gråskjeggje, djevelen, — muligens
asatroens Odin,
hedningenes herre — og såle-Mikkjel, Sante Mikael. Slik
tegnes de to stridende:
Der kom ferdi norantil, Der kom ferdi norantil, Der kom ferdi sunnantil,
og den rei no so kvast; de totte eg vera vesst; de tottest meg vera best;
fyre rei Grutte gråskjeggje fyre rei Grutte gråskjeggje, fyre rei sankte såle-Mikkjel,
alt med sitt store brass. han rei på svartan hest. han rei på kvitan hest.
I brokksvalin
I etc. I etc.
der sko domen stande.
Sante Mikael blåser i luren for å kalle alle sjelene til dom:
Men då skolv dei synde-såline,
som ospelauv fyr vinde,
og kvor den, kvör den sål der var,
ho gret fyr syndine sine.
I ete.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
