Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sen-middelalderen. 1300—1500 - Folkevisen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
130 SEN-MIDDELALDEREN
Olav som svarer, hvordan skulde gresset gro på jorden hvis ikke en sønn
skulde tro sin mor. Her kommer det oprinnelige sagn om den blodige
serk frem, — men da visen ikke omspenner hevnen, sendes serken til Karis
mor med bønn om at hun ikke skal gifte bort flere døtre: å
IIT.
11. Olav han spring på gangaren grå, 19. «De mune dei på meg ljuge —
so hastig ri’e han derifra. Gud nåe den som slikt trudde!»
12. Kari ho ser seg ut so vie, 20. «Hosse kann grase på jordi gro,
so ser ho ”n Olav ette halline rie. når sonen må inkje mo”eri tru?»
13. Ho gjordest bå blå og bleik: 21. Han la til henne med tynnyrtein.
«No ser eg Olav at han er vrei!» serkjen rivna, og holle seig.
14. Ho skodde si hönd, ho skodde sin fot, 22. Han la til henne med tynnyrkvast,
so gjekk ho sin herren syrgjeleg imot: serkjen rivna, og holle brast.
15. «Høyrer du Olav, herren min: 23. «Olav, Olav, slå inkje leng”!
hot tiend fekk du hjå mo”eri di?» No hev eg fengji min hjartespreng.>
16. «Ho sa, ho såg deg rie 24. Han tok ”a Kari i sitt fang,
igjår med elvesie. so bar han henne på silkjeseng.
17. Du hae kje anna til hest 25. «Du dreg*e serkjen utor blo*e,
hell kvite bjønnen du lika best. du sender han til mi mo’er!
18. Du hae kje anna til beisle-ring, 26. Du be, ho tvær han reine
hell frånarormen du slengde ikring.» og gifter kje døttar fleire!»
Fjerde avdeling gir uforlignelig ekte middelaldersk himmelbillede med
jomfru Maria som byr Kari en stol, og Kari som går i forbønn for sine
to mordere. Denne lille scene, visens korteste avdeling, er folkevisen i
sin ypperste form, ikke et overflødig ord, ingen utenomfortelling, og
stemningen fortettet, inderliggjort:
IV.
27. Kari kom seg til himmeriks dør, 31. «Sit, liti Kari, og kvil deg på —
jomfru Mari slepte ”a innafyr. Olav han skö himmerikje få!»
28. Jomfru Mari tukka fram ein stol: 32. «Eg er inkje trøytt, eg kann væl stå:
«Sit, liti Kari, og kvil din fot!» - Å : Er:
men må Olavs mo’er himmerikje få?»
29. «Da tar inkje rydje sess fyr meg,
eg er inkje for go til stande fyr deg. 33. Jomfru Mari ho svarar så:
— Trø meg inkje for nære —
30. Eg er inkje trøytt, eg kann væl stå, — «Olavs mo”*er kann kje himmerikje få.»
men må Olav himmerikje få?» — På vollen dansar mi jomfru.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
