Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Natur og folkeliv - 11. Traverbanen. Av J. S. Welhaven. Med tegning av Elisabeth Sinding - 12. Morshjarta. Av Hans Seland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
1 bygden, fra gaard til gaard,
hørte man siden stevet vandre.
Og skjont gubben paa Berg var haard,
maatte hau snart sit sine) forandre.
Lysning fik, inden paaskefesten,
Anne med den hmi hadde kjær, —
først i sangen av en og hver,
siden i kirken av sognepresten.
ii. Welliawn-
12. Morshjarta.
Del tvo eldste sønerite til Salve og Tora Eikeli, Knut og .lens, er f a rue
til Amerika; den tridje, Ola, er endaa lieime med foreldri og systcrne
Gjertrud, Signe, Anna og minste borni Steinar og Vesle-Tora.
Um vintren kom morbror, sjømannen, paa vitjing. Han
og Ola laag ihop paa loftet, og langt ut yver næterne heldt
den unge ban vaken. Han maatte fortelja um Kina og
Australia og Sud-Amerika, um svarte og gule og brune folk,
kristne og heidningar, nakne og klædde. Men naar
morbror bad de sovna, laag Ola endaa lenge og tenkte.
Daa fekk han og lengten, og farm ut at han laut til
sjøs sjølv. Han tagg og bad morbror ta seg med til
Arendal um vaaren naar han reiste att, og hjelpa han til aa
faa hyra. Morbror drog seg lenge, men lova paa slutten,
so halv-vegs, at dersom han fekk lov av foreldri, so «fekk
me sjaa.»
Med denne halve lovnaden flaug Ola straalande til mor
si, og kvar skulde menneskjet av? Ho kjende at ho skulde
gjerne gjeve høgre handi si hadde han bedt um noko
anna; men segja nei til han naar han kjem paa denne
visi, det var ho kje god for. Dei fekk høy ra kva far
meinte, sa ho stilt. Daa ho saag kor han frygda seg og
var takksam fordi ikkje h o hadde neitta, kom ho i hug at
det fekk gaa kor det vilde med henne; ho fekk berre
tel ja godt for han lijaa Salve. Det torde henda han var
fornøgd naar han hadde fenge røynt seg ein tur, og ein
maatte kje alltid ottast det verste . .
— Den vintren arbeidde Ola so baade faren og mori
laut undrast kvar han tok krefterne ifraa.
Køyna: prøve, friste.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
