Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III. Fra norgeshistorien - 33. Danskarne reinskar Lomskyrkja. Av Kristofer Janson
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
bilæte, sylvhjarto millom kvarandre. Futen tok mot sylvet;
resten gjekk paa kjerrelasset,
«Aa Gud hjelpe oss, kva som her er paa ferd!» høyrde
dei eit kvast kvinnfolkmaal ropa. Hopen glaamde der
ljoden kom fraa. Det var ei gamall kjering, som hokra seg
fram paa ei krykkja. Ho hadde eit brunt rukkut andlit,
raude ango som skjegla, og graakvitt haar. Ho heldt
stakken upp med eine handi; i fanget hadde ho sopp og
anna ugras.
«Kom hit, Gubjør, skal du verta kvitt krykkja di,»
ropte dei aat henne.
Kjeringi lyfte berre krykkja trugande imot deiin. «.Gud
naade alle dykk som bryt kyrkjefreden! Det skal koma
ein rekneskaps-dag etter denne. De skal faa ikt og ilska
og alle plagor; tennerne skal detta ut or munnen paa dykk;
de skal faa maalsott og vass-sott og beinsott og bringesott
og liksott, de skal — — —»
«Kva er detta for ei gamall ula?* sa futen og kom
ridande; «vil du sjaa aat og ha deg undan!»
Kjerringi berre tokka seg lite, so vende ho seg mot
futen.
«Og du din arge fut, du din bygdeflaaar, din
kyrkje-tjuv; ikkje skal dine livedagar verta mange i Lom!®
Futen sette sporarne i hesten og vilde rida kjeringi i
koll, men snøgg som ein vind hinkra ho ourt-etter vegen
paa krykkja si, skreik og ropte:
«Upp, upp alle mann! dei stel, dei brenn i kyrkja, det
stundar til domedag; hjelp, berg fyrr det er for seint!
Guds ris heng yver LomU
Som elding for ropet fraa gard til plass, nord-etter,
aé*r-etter, ut flaug dei halvnakne, berrføtte, kjeringar med
born paa armarne og haaret flaksande kring nakken, sume
med ein sko og sokk, andre med ein stakk slengd kring seg,
nordantil, sunnantil; sume braut staurar nt ør hafellome,
Glnama: glo. — Hokra: hinke. — Skjegla: skjele. — Ikt: gigt,
— Ilska: sygdom, — Manlsott: sygrtom som man maaler (gjør aat,
higner) for. - Ule: ngle. — Tokka: fl.vtte sig litt. — Hafelln:
gard, gjærde.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
