Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV. Natur og folkeliv. Digtning - 38. Berre ein hund. Av Per Sivle. Med to tegn. av Elisabeth Sinding
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ut gjenora eit navarshol. — og der køyrde lensmannen,
med kunden slunkande bak etter kjerra, bunden med eit tog
til den eine stolfjøri. — At han daa inkje, so sterk som han
var, reiv seg laus og beit og sleit deim sund alle i hop!
Men det varde kje lenger enn godt og vel natti yver,
so hadde eg honom lijaa meg att. Eg stod endaa attum
stabburet og lødde staur um morgonen, daa eg med eitt fekk
sjaa honom koma langbyksande hit-etter Storaakren,
Aa du, for fagnad det vart! Eg trudde lntnden skulde
verta galen av berre gleda, og sjølv vart eg so fegen eg
baade hoppa og dansa med honom. So truga eg honom
til aa leggja seg, med eg stillte meg inn paa stabburet og stakk
under trøya den tjukkaste og feitaste rullepylsa eg fann.
Men daa var det han far gjekk fram-um, just som eg
steig ut att.
«Kva hev du der inne aa gjera?»’
«Aa, eg, — eg skulde berre inn — etter ein spikar,»
stama eg, — daa eg med det same hugsa paa at spikaren
stod der inne.
«Det er vel den spikaren eg ser der under troya di
daa. kann henda?»
Eg saag nedetter meg — aa! der stakk den fille
rullepylsa fram nedanfor trøyekanten! Eg var so rædd med det
same at eg slepte henne, so ho rulla ned-etter stabburs-troppi
og vart liggjande framfyre føterne paa han far.
«Kvar skulde du so slaa den spikaren inn?» spurde
han langt. Eg slapp aa svara, med di han Hall nett-upp
daa kom stingande fram-um novi.
»Haa haa! eg kunde mest tenkja det!» tok han far i,
treiv ein stein og grytte etter hunden, so han ylande og
hinkrande la i laup upp-etter bakkarne. Og so vart eg
gripen i luggen og leidd burt i vedhuset, der eg fekk slik
stryk at eg var saar av det i fleire dagar etter. — Og so
fekk eg, daa eg endeleg vart slept, noko attaat som sveid
mylqe lenger enn all julingi, og det var desse ordi av han
far: «Lat meg no berre møta deg paa tjuve-veg oftare!»
Loda: lægge op i lag. — Fegen: glad. — Fagnad: gliede. —
Stilla seg: liste sig. — N&v: hjørne paa et hus. — Gryta: kaste.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
