Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX. Natur og folkeliv. Digtning - 91. Brurferd i Telemarki. Av Vetle Vislie - 92. Aa tenk paa Gud i ungdoms aar. Av E. Blix - 93. Paa sjølvstyr. Av Rasmus Løland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Brur og brudgom, spelemannen og fylgjesfolket hev no
dr ulike, og so slepper dei hestarne paa traav att. Dei maa
køyra ein lang krok framum den bratte brekka; for
Haa-tveit. ligg hogt uppe i bakken.
Sundre tek beint upp-etter, med den fcome skanli i
hendeme, og gjer fiskebein upp etter bakkarne. Han tenkjer
paa dei ti dalarne han hev vunne, paa den væne gjenta si
og dei framifraa fine skibakkarne heime i Morgedal.
Vetle Vidie.
92. Aa tenk paa Gud i ungdoms aar.
Tone: Op, glædes alle, glædcs nu,
Aa tenk paa Gud i ungdoms aar!
All vokster god maa gro um vaar,
um han skal groda giva.
So lat daa Gud ditt hjarta faa
fraa ungdom og til alder graa!
Daa vert det lyst aa liva.
Aa tenk paa Gud i ungdoms aar,
naar voni lyser væn og klaar
som vaar i ljose lun dar;
naar hjarteliv som blomen sprett
og seg for ljoset opnar lett
og etter kjærleik stundar.
93. Paa sjølvstyr.
KriBtian i Kroken, som det er fortalt um i boki «Paa sjølvstyn, var
ilen eldste av ein stor flokk med born til ein vegarbeidar sona hadde
vorte att-verande i ei hytta i bygdi. Faren sumla og drakk, so det vart
skralt med fortenesta og med mat og stell i huset, og daa Kristian var
so gamall (8 — 9 aar) ut lian kunde fara ikring paa gardarne, vamle han
seg til aa liva av den maten som kunde falla av til hau der. Men
daa det leid paa sutnaren og folk var mvkje ute, vart det vandare med
aa faa noko, og svolten som han var, fann han daa paa aa taka sjolv,
men vart fakka og fekk juling, og vart heitande «kjøkentjuven» der i
grendi, so han vaaga mest ikkje aa syna seg for folk. Sidan vaaga han
seg likevel ienger ned i bygdi og vart kjemi paa ein gard, Fagerheim,
der det budde ein bymann. Der var dei snilde med Kristian og gav
Ojora fiskebein: stige o[) en bakke paa skiene med spidsene
utover, saa skisporene ser ut paa lag som sidebenene i en fiskeryg,
Ro(fteii: Læeebok for folkeskolen. III. «lUKamaulsutgave». 17
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
