Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX. Natur og folkeliv. Digtning - 93. Paa sjølvstyr. Av Rasmus Løland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
... dei var berre eit par baats-lengder fraa kvarandre . . .
var treet kome so langt at dei fyrste fraudbroti ned-i elvi
saug det til seg og reiv det undan med stygg fart. Det
var so stort at det ikkje gjekk heilt under i brotet; men
vatnet skylde yver guten nokro gonger. Det var som eit
under at hau endaa kunde han ga fast. Han munde ha
haka seg godt fast millorn greinerne.
Kvinnfolki tok paa nytt lag til aa ropa av rædsla, og
trudde voni var ute; men mannfolki ropte endaa med von
ned til deim i praamen. Nedum dei fyrsto straumbroti var
treet kome i stillare vatn att; der kunde det endaa vera
tanke um aa naa det. Og kararne i praamen —
baat-vande og sterke folk alle — gjorde sitt beste og vaaga alt
dei kunde. Med nokre svinte aaretak skaut dei praamen
eit stykke inn mot land paa denne sida; so stod doi modig
ned-yver att. Det- var stygg stryk her og, men jamnare
vatn. Men med eitt tok brotet burt-i elvi til aa suga praamen
til seg; dei var for nær det endaa. Dei var nær paa aa
kvelva um, og klara seg berre so vidt fraa det. Og medan
dei vart hefte med dette ein augnegrand, var treet alt kome
ned mot det næste brotet. Aa vaaga seg dit ned med
den vesle praamen var raadlaust; det kunde alle sjaa.
Det var aa setja mange liv paa spel til ingi nytta. Dei
laut sjaa aa berga seg i land att, og hadde nok med aa
klara det.
Faren var daa so forvildra at han sjolv vilde springa
i praamen og freista endaa ein gong. Dei laut lialda han
att-ende med magt. Ingi inenneskjemagt kunde her gjera
noko lenger. Treet var no midt ned-i dei verste
straum-broti og nærma seg fossen; det tumla ikring som eit
lauv-blad, og vatnet skylde yver det gong paa gong. Guten
hekk fast endaa, so rart det var; men dei kunde kje sjaa
han røra seg no; han laag aa gruve ned millom greinerne.
Det var ei fæl stund. Faren sprang ned etter langs elvi og
ropte vonlaus paa sonen sin; kvendi gret og bad att; —
Frand: skum. -— Han munde ha gjort det: han har nok
gjort det. Hefta: hindre, sinke. — Auguegrand: øieblik. — Aa
gruve: naasegrus.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
