Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX. Natur og folkeliv. Digtning - 93. Paa sjølvstyr. Av Rasmus Løland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
han. Han var ein stor og sterk kar, og- den beste symjar
paa langan leid. Han hadde ofte sumt yver elvi uppmed
Fagerheim, um stryken var noko sterk.
Det galdt daa berre um aa vera snare. Dei hadde
fenge tak i ein praam til uppmed elvi, og Tora fek nokre
av folki til aa ro seg utpaa. «Tom . . . Gud lone deg, det
skal ikkje verta deg gløymt; men ver no varsam!» ropte
husbonden med skjelvande maal etter honom. «Eg skal
gjera det eg kann,» sa Tom, han hivde av seg yverklædi
og sprang i vatnet, med eit symjebelte og tog um livet.
Evja der nede fekk endaa yvertaket kvar gong fossen
hadde tak i treet; elvi heldt paa aa laagna sterkt, so det
var mest likt til at fossen fekk mindre tak for kvar gong,
Gud skje lov. Alt stod daa «m han her uppe, og paa
nytt lag anda dei snandt som saag paa. Han var snart
ned-i fyrste brotet, der praamen ikkje klara seg lenger. Det
gjekk med stygg fart; han gjekk nokre gonger under, men
skaut snart upp att. Folki paa land fylgde etter ned langs
elvi med toget; dei skulde hjelpa han i land dersom
sidestryk bar av med han. Men det turvdest ingi hjelp.
Han heldt seg traust i stryken midt i elvi, der treet hadde
gjenge, og var snart ned-i næste brotet.
Der vart det verre. Han var nokre gonger so lenge
under at kvendi skreik og trudde det var ute med han.
Men endaa skaut han upp att som ein fisk kvar gong —
endaa heldt han leidi — endaa klara han seg fraa brot til
brot; hadde nokon stridt det han vann nokon gong, so var
det Tom no. Og daa han siste gongen gjekk under, skaut
han upp att midt inn-i evja.
Høge glede-rop helsa han fraa land; han fekk snart
tak i treet og kom seg uppaa det. No saag dei guten røyva
paa seg att og retta henderne sine mot bergiugsmannen sml
Dei fekk snart togi ut til han fraa baae sidor; han
feste deim godt kring rot-enden av treet; surra seg sjølv og
guten godt fast i greinerne, og gjorde so teikn at dei skulde
draga upp-yver.
Laagna: bli lavere, synke. — Staa am: staa paa, bero paa. —
Høyvn sig: rore sig.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
