Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
»6
Áfram lengra, sagði eg við sjáifan mig.
Eg hijðp upp stigann, og var nú ekki
leng-nr skuggsýnt i stiganum. Eg kom brátt að
rammbyggilegri hurðu, og varð mér svo hverft
við það, að eg gat varla náð andanum. Eg
sá það fyrir, að væri þessi hurð læst, þá yrði
eg að snúa aftur sömu leið eða drepast.
Eg þreifaði á iásnum, þvi hér var skuggsýnt,
af þvi að giuggarnir vóru ekki nærri.
Skráar-gatið var opið; — hurðin hiaut að vera
læst.
Eg var nærri fallinn i öngvit. Eg fékk
svíma, settist á efstu stigarimina og haiiaði
mér upp að veggnum. Eg varð alveg
ié-magna, og veit eg ekki, hve iengi eg hefl
setið þar, þar til eg heyrði ait i einu eins og
einhvern umgaug. Eg rétti úr mér og
hlust-aði eins vei og eg gat. Jú, þarna heyrði eg
það aftur. Það var eins og einhver lyki
var-lega upp hurðu.
Skyidi það vera? Eg stökk á fætur og
gekk að hurðinni, og varð þess nú var, að hún
var ólæst.
Eg þreif pennahuifinn upp úr vasa minum
og stakk sterkasta blaðinu milli stafsins og
hurðarinnar, og tókst mér þannig að iúka upp
hurðinni.
Þegar inn kom, blasti við mér stór salur,
með eikargólfi og góbelínstjöidum á veggjum;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
