Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
142
flókahatta, höfða háa skó og vóru f sauðhéðnum
með langa stafi i höndum.
Þeir stððu afsiðis, og sá eg á svip þeirra,
að þeir undrnðnst mjög höllina og hisa háu
turna hennar.
Eg varð feginn komn þessara manna, og hélt
að forejónin hefði sent þá til að gera mér að
minsta kosti litinn greiða. Eg hljóp sem
fæt-ur toguðu ofin stigann, og þóttist nú vera viss
nm, að hliðið á hailargarðinum væri opið, en
það var rammlega læst eins og vant var. Eg
flýtti mér því aftnr npp að glngganum, og sá
eg að Slovakar vorn kyrrir i garðinum; eg
benti þeim að koma nær og reyndi að láta þá
vita að eg vildi tala við þá. Eg ætlaði að
reyna að koma á þá bréfl, sem eg ætlaði að
skrifa samstundis i lessalnum. Þeir horfðu fyrst
á mig, fóru svo að bera ráð sin saman og
spurðu siðast Tatarana að einhverju. Sami
mað-nrinn, sem tekið hafði við bréfl mínu fyrr,
gekk þá til þeirra og sagði eitthvað við þá,
svo þeir fðrn allir að hlæja. Eftir það tókst
mér það ekki að fá þi til viðtals, hvernig sem
eg reyndl að kalla og benda þeim; þeir létust
ekki einn sinni heyra til min og sneru sér nndan.
Þegar vagnarnir vóru orðnir lausir, sá eg að
maður sá, sem virtiat vera höfðingi Tataranna,
fekk bændnnum peninga, og tóku þeir þá hesta
Blna og fðru á burt. Þegar eg varð þess vis, að
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
