Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
162
kom hingað. Það er eins og blóðlð renni
örara i æðum hans en þegar eg kom;
hann er ekki eina yaxgnlnr á hörundslit og
hann yar; hefir fengið eins og eirroða i
kinn-arnar; augun eru fjörlegri og með meiri ljöma,
en stundum bregður fyrir einkenuilegum roða
á þeim. Hann er tiguiegur að sjá, en það fer
alt af hrollnr um mig, þegar eg yerð fyrir
augnatilliti hans
Hinn 34. öuð hjálpi mér.–-Pað
er hægt að verjast aðkomandi hættum með
hugrekki og kænsku, en þær hættur, aem
koma að innan, frá manni sjálfum, er örðugra
að varast. Þyí vigi, sem hefir svikara i
setuliði síiu, er vía hætta, hverau rammbygt
sem það er. Og eg hefi átt ofnrefii að
yerjast.–-
Eg veit ekki hver hún er — en eg hefi þð
komist að því, að það er ekki satt, sem
greif-inn hefir sagt mér um hana, og þegar eg rifja
upp alt það, sem eg hefi séð og orðið var við,
veit eg ekki mitt rjákandi ráð og kemst ekki
að neiuni niðurstöðn, nema eg láti skynsemina
leggja árar i bát og trúi þvi sem engum manni
dettur i hug að trúa. —
Mig hryllir við að hugsa um hana, og þð
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
