Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
163
langai mig tii að sjá hana. Hún er eins og
huldukonurnar, sem seiddu menn inn í bergin
til sín.
Eg hefi nú í þrjá daga staðráðið að flýja
héðan; eg hefi átt færi á þvi, og nú þekki
eg leiðina, þó hún sé hættnleg. Eg hefl hvað
eftir annað verið kominn að þvi að fara á
stað. En þá kemur að mér ðsigrandi löngun
að sjá hana, og eg ræð mér ekki lengur —
eg verð að sjá hana einu sinni enn.
Og það er óskiljanlegt, — eg get ekki trúað
þvi, en verð að trúa þvi, að hún keraur
æfin-lega þegar mér dettur hún í hng, eins og hún
væri kölluð, eða hún stæði þá fyrir utan
dyr-nar, búin til inngöngu.
Áður en eg get stilt mig, er hún komin ti)
min, og eg get ekki ráðið mér Iengnr. Eg
hefi þð ekki látið undan henni í einn, og það
hefir bjargað mér.
Krossmarkið, sem gamla konan gaf mér, hefi
eg aldrei tekið af mér.
Hver sem vill getur kallað það hjátrú, en
mér finst uú að það sé því að þakka, að
greif-inn drap mig ekki um kveldið, þegar hann tðk
fyrir kverkar mér, og því var það að þakka,
að eg slapp frá hinnm ilia dðlgi, sem réðst á
mig í stiganum.
Hún heflr stöðugt hvislað að mér og beðið
10* b
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
