Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Simen postmann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Simen postmann 9
i kvinneforenngen — brever var det sjelden
— — så skreppen generte ikke den gamle
ryggen — — og han som hadde trasket den
veien 1 snart 40 år, han skulde nok ikke gå sig
vill og tulle sig bort i fjellet!
Men han hørte så ille dårlig 1 det siste, og
andpusten blev han så fort 1 brattlia — — men
selve fjellvidda gikk han lett, den var så flat
og fin — må vite.
Om sommeren var det bare moro å ferdes 1
fjellene. Da var der liv av kyr og hest, sau og
geit, og bjelleklang var det så det ljomet bort-
efter, og følge fikk han jevnt både av kløvhest
og folk.
Men vinterstider var det mest å gå alene.
Det hendte jo han blev i følge med presten på
ski de to ganger om vinteren han skulde over
for å holde messe 1 Elvdalens kapell, og med
læreren når han skulde over og holde skole —
— og imellem slang det en eller annen skiløper
— — men som regel var Simen alene over «Kvit-
vola».
Simen var op 1 årene, da han giftet sig, og
ingen av ungene hans var konfirmert. Flere
pene småjenter med lyst hår hadde han — —
Fine var de — — lyse som Vårherres solstråler,
og den minste — vesle Randi — var så vakker,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
