Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
321
belginn af rauðu gulli (Sn. E. I 352, 22). kómu sendimenn konungs
til Porbergs með þeim orðum, at Porbergr skal koma á fund
lonungs (0. S. 145, 3). var þat ráðit, at þeir skulu leggja her
;SÍnum upp undir bryggjurnar (0. S. 20, 11).
d) Præs. konj. af skulu.
þeir Karli sendu þau orð í móti, at Pórir skyli hafa hálfan
þriðja tog manna, svá sem þeir hafa (0. S. 133, 34). til þess er
hann býðr, at brigð skyli (var. skulu) á gørask (Kgs. 13, 22).
kallaði Sigvaldi, at öllum skipum skyli í braut róa (Jomsv. 69, 7).
kallaði á þá Búa ok Vagn, at þeir skyli flýja (Jomsv. 74, 13).
2. Hovedsætningen i historisk præsens.
biðr, at þeir skyldu koma honum til máls við hana (0. S.
56, 27). sendir konungr orðsending, at jarl skyldi koma austr
á konungs fund (0, S. 94, 24). konungr ræðr honum þau ráð,
at hann skal nú fyrst láta kyrt vera (Jomsv. 65, 17). kallar nú
á Sigvalda, at þeir skyli hætta (Jomsv. 68, 1). hann heitr nú á
liðit, at þeir skyli reka af höndum þetta illþýði (Mork. 132, 30).
3. Hovedsætningen nutidig (i præsens ei. perfektum).
þat er guðs lög, at maðr skal hjálpa aumum mönnum öllum
(Hom. 123, 18). þat er boðit, at messu skal syngva á hátíðum
á enni þriðju tíð dags (Hom. 209, 30). guð sjálfr bauð á þeiri
fyrri æfi, ok svá mælir hann. nú við oss, at hverr kristinna manna
skal með góðum hug gefa til guðs þakka hinn tíunda hlut alls
ávaxtar (Hom. 188, 30).
Anm. 1. Stundom udelades at, navnlig i 2det og følgende led
samt efter en (end); bisætningen faar da i første tilfælde gjerne et
mere selvstændigt udseende, idet verbet sættes foran subjektet; cfr. § 5.
ef þú vill, annars kvæn vélit þik í trygð (Sigrdr. 12). vil
ek enn gefa þér upp veðjunna ok vekir þú eigi til optar (Mork.
99, 3). annat ráð vil ek hafa at setja hina skjótustu hesta
under þrjá vaska drengi, ok rKA þeir sem hvatligast ok segi
liði váru (Heimskr. 617, 30). vill þú veita mönnum várum
tveimr jörð, er dauðir eru, ok sé hér heygðir (Nj. 77, 122). þér
skulut bera Svíakonungi þau mín orð, at ek vil frið setja millum
landa várra, ok sé þat bundit fastmælum, at hvárigir gangi þar
um fram (0. S. 53, 3). bið hann, at it skipið máldaga annan,
.ok siti dóttir hans þrjá vetr í festum (Nj. 2, 72). Knútr konungr
21
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
