Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
325
hefi hina skilning, at engi sé þeira maki (Nj. 92, 24). háttung er
öðrum á þá, at lofgjarnliga sé við mælt, ef þú átt þetta eigi at
sönnu, sem mér lízk á þik (Mork. 38, 32). sögur þær, er sagÖar
eru, þá er þat hætt, at eigi skilist öllum á einn veg (0. S. 2, 35).
b) Perf. konj. om det fuldendte.
flestra allra hluta þeira, ætla ek, at vér hafim nú getit (Kgs.
28, 15). allir aðrir, hygg ek, at á braut sé farnir (0. S. 88, 8).
grunar þik ekki þat, jarl! at hér hafi nú svá til borit, at þú
munir héðan ifra hvárki fá sigr né úsigr (0. S. 29, 8).
c) Imperf. eller perf. konj. om det forbigangne.
ætlar þú, at Gunnarr riði vafrlogann (Sn. E. I 362, 23). þat
vætti ek, at þér gengi til þessa engi úvingan við mik (Mork. 87,
32). hygg ek, at héti Hreimr ok Fjósnir (E. 12). hygg ek, at hon
vörnuð byði (Akv. 8).
þess geta menn, at þar hafi verit Loki (Sn. E. I 180, 21).
baugeið Oðinn, hygg ek, at unnit hafi (Håv. 110). oss hefir verit
grunr á um morð þau ok illvirki, at sendimenu mínir hafi þar
verit myrðir (0. S. 140, 5).
2. Efter et hovedverhum i fortid bruges imperf. konj. om
det samtidige, plusquamp. om det fuldendte eller forbigangne.
a) Imperf. konj.
hugða ek ok, at þú skyldir kenna spjótit Selsheíni (0. S,
137, 2). hugðu fáfróðir menn, at þat væri þjóðgötur (Kgs. 1, 10).
ætlaðir þú, ef þú gæfir þeim ölmusu, áttu værir rænt fé þínu
(Hom. 63, 5). hann vildi, at aðrir menn ætlaði, at hann væri
konungr af kyni Gyðinga (Hom. 93, 20). mik grunaði, at tros
nökkut af kvistunum felli í höfuð mér (Sn. E. I 150, 2). var þat
ok virðing manna, at þrondir hefði mestan styrk þá í Noregi
(0. S. 232, 16). sýndist lögmönnum, at Eysteinn konungr hefði
lögin at mæla í þessu (Mork. 179, 10). þat var trúa í forneskju,
at menn væri endrbornir (H. H. 2, 51 pros).
b) Plusquamp. konj.
sögðu konungi, at meiri ván, at Ólafr konungr hefði þar um
siglt (0. S. 170, 37). menn ætluðu, at jarl væri týndr (0. S. 193,11).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
