Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
327
til fleiri fundanna várra (0. S. 119, 33). þó er þat líkligast, at
þú verðir í annan stað til at leita at hafa fram újöfnuð (0. S.
150, 11). hitt er nú vænst, at þér sé minni viröingar af unt (0.
S. 148, 9). óumk ek of Hugin, at hann aptr ne komit (Gr. 20).
fyri hví hræðisk þú eigi, at allr "brennir þú ei ok ei (Hom. 36, 9).
eigi huggir (- uggir) þú, at bráör dauöi grípi frá þér
leiðrett-ingar dag (Hom. 23, 15). ek em um þat hræddr, at þá soki þik
heim reiöin (Mork. 40, 20). hræzla gerir mann vårån ok
áhyggju-saman, at eigi geri hann á miss (Hom. 27, 4). kalla ek þann
yðarn ekki at manni vera, er nakkvat æðrast í því, at vér
takim hann af lífdögum, ef hann ferr í hendr oss (0. S. 61, 19). ek
treystumk eigi, at þín verði gætt (Mork. 41, 39). ek treysti mér
bezt um, at eigi dragi undan (Nj. 99, 10). ek get, at þú berir
lágt höfuðit af ykkrum fundi (Nj. 61, 25). þó ek hins get, ef ið
Gýmir finnizk, at ykkr vega tíði (Sk. 24). eigi trúi ek honum, at
hann vinni leikinn (Sn. E. I 154,15). if er mér á því, at ek aptr
koma (H. Hj. 35). þvíat úsýnt er, at öll komi aptr (Jomsv. 70,
33). hætt er, ef upp kemr, at eigi falli niðr (Mork. 99, 15). er
eigi ráðit, at oss fari svá (Nj. 58, 31). þvíat eigi er ráðit, at þú
njótir mín lengi héðan frá (Mork. 45, 23).
4. Hyppigere betegnes dog det fremtidige efter nutid i
hovedsætningen ved præsens af den futuriske omskrivning med munu;
dette hjælpeverbum sættes da overensstemmende med
hovedreglen i alm. i konj., men stundom ogsaa i indikativ.
a) Præs. konj. af munu.
vænti ek, at þá myni brátt þynnast fylking þeira (0. S. 205,
20). þess ván, at Noregs konungr myni fara norðr í land (0. S.
48, 8). er góð ván á, at sjá maðr muni verða mikil kenpa (Jomsv.
68, 3). þykki mér þat líkt, at slíkir hlutir muni þeim vel gegna
at verða áskynja (Kgs. 13, 31). þat uggi ek, at ek muna eigi
geta þessa konu (Jomsv. 59, 29). eigi getr þú allnær, at ek muna
skrúðklæði á mik láta koma (Mork. 39, 33). hinu munu fáir menn
trúa, at hann myni á fárra vetra fresti dauðr vera (0. S. 189,4).
-er mönnum þó grunr á, at Svíakonungr myni ok til þeirar ferðar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
