Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
347
Anm. 2. Konjunktiv sættes altid i disse at-sætninger, naar
udsagnet betegnes som ikke stedfindende.
hefir konungr eigi rétt spurt, at ek eiga meira ráð en aðrir
(0. S. 126, 19). hvárki spyr ek, at hann hafi veiddr verit né
dauðr fundinn (Kgs. 32, 22). kann ek eigi sjá, at ek þurfa þar
til at koma (Mork. 173, 30). Erlingr varðist svá prúðlega, at
engi maðr vissi dœmi til, at einn maðr hefði staðit svá lengi
fyr jafnmargra manna atsókn (0. S. 183, 25).
Anm. 3. Efter endel af de nævnte verber (navnlig sjá,
heyra, vita, finna) bruges ogsaa akk. med inf.
þar sá þeir standa eik undarlega (Jomsv. 56, 33). úlf sé ek
liggja árósi fyr (Øg. 41). þar heyrðak hrafna gjalla (Guð. 2, 10).
ef þú þjóta heyrir úlf und asklimum (Sig. 2, 22). sverð veit ek
liggja í Sigarsholmi (H. Hj. 8). viti hann hvern kristinn mann
rétt kallaðan vera náng (Hom. 5, 17). þessa hluti vitum vér víst
sanna vera (Kgs. 24, 29). Billings mey ek fann beðjum á
sól-hvíta sofa (Hav. 97).
§ 40. a) Idetheletaget sættes en sætning med at i indikativ,
naar der udsiges en dom eller bemærkning om, eller der
overhovedet i talen henvises til et forhold eller en omstændighed,
der betegnes som virkelig stedfindende. En saadan sætning
knyttes ofte til et foregaaende demonstrativum eller føies som
apposition til et substantiv.
satt er þat, at mjök er niðrfallit ríki Haralds ens hárfagra
(O. S. 33, 37). auðsætt er þat, at þú mant vilja af höndum ráða
kvaðningar mínar (0. S. 15, 25). auðsýnt er nú, at hann vill þessi
tíðendi vita (Sn E. I 142, 3). þat er upphaf þessa máls, at
Öku-Þórr fór með hafra sína ok reið (Sn. E. I 142, 5). var hitt þó
fyrr, at grátrinn kom upp (Sn. E. I 174, 16). honnm fylgði síðan
sú náttúra, at hina níundu hverja nótt drupu af honum VIII
gullhringar jafnhöfgir (Sn. E. I 178, 2). þat er títt, at gjöf skal
fylgja nafnfesti (Sn. E. I 392, 21). berr því þat saman jafnan,
at þenna tíma eru straumar allir sem hvassastir, ok fjörur allar
sem mestar (Kgs. 14, 13). en þat berr vitni um vöxt hennar,
at því vex hon hér skjótara, at hon skínn hér jafnbjart um nætr
sem um daga (Kgs. 17,29). gørðu þeir sætt við Erling
Skjálgsson ok var bundin með því, at Áslákr son Erlings fekk
Gunn-hildar dóttur Sveins jarls (0. S. 29, 31). þess naut við í
Þránd-heimi, at, menn áttu mikil forn korn (O. S. 102,27). en þat berr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
