Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
mælt er, at þií látir þér annars viti at varnaöi (Nj. 13, 26). þat
hefir mik aldri hent, at sá nakkvarr maðr hafi mér einvígi boðit,
at ek hafa undan gengit (Nj. 24, 40). hefir mik aldri þat hent,
at ek hafa kugat föður minn (Nj. 120, 38). varð þat aldri, at
þeir fengi fori á honum (Nj. 87, 141). varð þá ekki af því, at
þeir gengi at (Nj. 109, 57). skulu úvinir várir af öðru hafa
metnað en því, at vér hafim hér mikit rangt í gørt (Nj. 142,
297). þatki, at þú hafir hrokr þínar (Harb. 6).
Anm. 1. Naar der til et i konj. udtrykt udsagn føies en
forklarende bemærkning ved fåt er at, sættes ogsaa denne i
konj.
engi má sæll vera, nema guð siti yfir hjarta hans, þat er
at hann byggvi í hugskoti hans (Hom. 180, 28).
Anm. ’-2. Istedetfor at sættes stundom er:
glíklegt þykki mér, er konungr mun vilja vera ríkari (Mork.
138, 28). iðrumk ek mjök, er honum er gipt dóttir Magnús
konungs (Mork. 85, 24). er þat illa, er hann hefir eigi til vár
farit (var. at Nj. 82, 30). várkunn er þat, .er þér sé minnisamt
(Nj 135, 17), hvert (ráð) er þat? þat er ek mun fara heim
fyrst (var. at Nj. 111,16). uni ek þó vel við alt saman ok þat,
er Danir skulu eigi vera úhræddir fyrir oss (Mork. 53, 20). fannst
þat á í öllu, er (var. af) hon þóttist vargefin (Nj. 10, 8). nú er
þat satt, er vit slíta skulum ævi ok aldr saman (Fjölsv. 50). bot
við Hrímgerði, er þú lézt höggvinn Hata (H. Hj. 24) *.
Undertiden, naar er synes at staa istedetfor at, kan det dog
være tvilsomt, om sætningen ikke rigtigere er at opfatte som
en tidssætning.
í því vildi dróttinn sýna enn lítillæti sitt, er hann lét frá
váluðum mönnum berask (Hom. 99, 30). hon sá augum sínum
á, er dróttinn varr var krossfestr (Hom. 169, 21). hann olli fyrst
því, er Baldr var veginn (Sn. E. I 180, 24). líkaði honum illa
er Baldr sakaði ekki (Sn. E. I 172, 17). hvat merkir þat, er
hirðar fóru frá hjörðu sinni (Hom. 71, 34). þat ek fyrst um
man, er sá inn fróði jötunn á var lúðr um lagiðr (Vafþ. 35).
hlogligt mér þat þikkir, er þú þinn harm tínir, goðum ek þat
þakka, er þér gengsk illa (Atlm. 58). en þat þótti oss at, er
þeir váru svá fjölorðir (Nj. 92, 42). meguð ér nú vel bíða þess,
er eldrinn vinnr þá (Nj. lt>9, 108). cfr. til þess er (Nj. 129, 141).
1 Cfr. LÚ hefir þú þat unnit, er þú munt eigi með föður mínum lengr
vera (Nj. 87, 84).
M. NYGAARD.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
