Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Om brugen af konjunktiv i oldnorsk, forts. (Marius Nygaard)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
197
myndi veita honum at sækja land sitt (0. S. 200, 7). sokir
hann at, ef greifinn myni rétta vilja mál hans (Mork. 148, 30).
spurðu menn hann eptir, hverju þat mundi gegna (0. S.
231, 35). spuröi þá Porgeir at tíðendum, hvat títt væri þar í
landi, eða hvárt samnaðr nökkurr myndi þar vera gørr í móti
honum (0. S. 203, 5). spurði, hvat liði þat mundi vera (Heimskr.
617, 15).
Anm. 2. Ikke sjelden bruges dog i de spørgende
bisætninger efter verberne "at spørge" indikativ, idet den direkte tales
form beholdes, dels saaledes, at man blot har dennes maade
dels saa, at man baade har den direkte tales tid og maade.
fréttir konungr eptir, hvernig farit hefir (Mork. 43, 21).
spyrr, hvernig honum þykkir ferð sín orðin, eða hvárt hann hefir
hitt ríkara mann nökkurn en sik (Sn. E. I 162, 2). spyrr hana,
hvat hon hyggr, hvernig Svíakonungr man (Heimskr. muni) taka
þeim málum, at sætt væri gør milli þeira konunga (0. S. 56, 38).
jarl spyrr, fyrir hví hann fór svá (0. S. 99, 2). þá spurði
konungr Ingigerði, hverr sá maðr er í hans ríki, er hon vill kjósa
til fylgðar við sik (0. S. 84, 13). Finnr spurði, hvat í tunnum
þeim var; Pórir sagði, at þar lá í drykkr hans (0. S. 148, 31).
konungr spurði, hvert nafn hans væri eða kynferð, eða hvar hann
var landsmaðr (0- S. 211, 17). spurði, hvat þeir skyldu hafa at
beitum (Sn. E. I 168, 8). þat er þú leitar eptir vexti sólar,
hversu hana má markat fá skilvísligast (Kgs. 14, 35).
§ 44. Efter udsagnsverber sættes spørgende bisætninger i
lighed med afsætninger ofte i konjunktiv.
þat var einn dag, at menn konungs roddu sín í milli um
veðr, hvárt væri sunnan eða utsynningr, eða hvárt þat veðr væri
segltogt eða eigi fyr Jaðar (0. S. 138,15). konungr segir brátt,
er hon hafði lokit máli sínu, hver hon væri (Jomsv. 60, 35). nú
áttu margir menn hlut í at roða um, hve þat hefði farit (Mork.
182, 37).
Men ligesaa ofte sættes indikativ.
sem skáldit segir, hversu fegnir menn urðu honum, er hann
kom heim í land (Mork. 166, 5). sögðu konungi, hvat þeir höfðu
fundit (Jomsv. 55, 7). mun ek þá segja sendimönnum, hvárt þú
skalt vitja þessa ráðahags eða eigi (Jomsv. 55, 27). sagði, hversu
mikill grátr var með ásum (Sn. E. I 178, 23). segið mér, hvar
hann er (Hom. 94, 10). ritaði hann síðan frá lögsögumönnum,
hversu lengi hverr hafði lög sagt (0. S. 1, 4).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
