Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Leiðrjettingar á ýmsum stöðum í Sæmundar-Eddu (Finnur Jónsson)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
43
kemur (jeg skal siðar tala um, hver þessi gestur muni vera),
um mann, sem hefur farið viða (2. 3. 5. er.), reynt mart, og
er h or s kur að viti. Hvað er svo eðlilegra, en að gesturinn
drepi á, hvað sje bezt að hafa á ferðum (smbr. br auto at)
með sjer?, það er: það sem honum hefur bezt borgið sjálfum,
manvitið? 11. er. heldur 10. erindinu áfram, með því að
taka upp aftur fyrra helmiriginn, og ryður svo brautina að
mótsetningunni, hinu vesta vegnesti, ofdrykkju öls. Að
vera drukkinn er það vesta, sem hent getur ferðamann. Hver
gåt gefið skýrari og betri ráð um þetta, en hinn reyndi
ferða-maður, gesturinn? það á og vel við, að tala um þetta
ein-mitt i sainkvæmi við öldrykkjur. Müllenhoff hygg jeg helst
hafi hafnað þessum erindum, af því, að hann hefði ella orðið
að játa, að fyrsta kvæðið væri orð Oðins; en þvi neitaðihann
statt og stöðugt, að ástæðulausu, að því er mjer finnst. Ef
10. og 11. er. heyra kvæðinu til, þá hafa og 12-14 líka heyrt
því til frá öndverðu. - mafr í 10,2 og 11,2 á að falla burt
fyrir kveðandi sakir. - sonum í 12,3 er eflaust eitt rjett;
sona er tvíritsvilla; rjett á undan stendur alda, og það olli
tvíritinu. - fvi at í 12,4 á líklegast að falla úr; þá er
vísu-orðið miklu kjarnorðara, enda er orsakarorðið að öllu óþarft
hjer. - 13. er. 1. og 2. vo. eru nokkuð löng, einkum það
fyrra. Mundi ekki eiga að rita þau svo:
/
Ominnes hegre
es of gl f r om frumer?
15. og 16. er.
Jeg er á sama máli og Müllenhoff (D. A. V, 256)
um þessi tvö erindi. Pau eiga ekkert við efnið hjer í
þessum kafla.
17. er.
uppfs fá gef guma.
Pessi orð hafa verið skilin svo, að þá (o: er afglapinn
fengi sylg, drykk), þá kæmi géb hans fram eða í ljós, þá
sýndi það sig fyrst í rjettri mynd ("patefit ingenium" SvbEg.).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
