Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
54 Jón Þorkelsson: Gottskálk Jonsson og syrpa hans.
Skriptum, er vér beztar vitum af þeim, og er því syrpan þar ágæt
til samanburdar, svo sem Píningsdóraur 1490, Alþingisdómur 1527
nm verzlan (betri hér en i transskripti Leyndarskjalasamsins),
hyll-ingarbréf lslendinga vid Eirik af Pommern 1431, Langa réttarbót
1450, Ljóstollasamþyktin 1265, Samþyktin um hnífaburd ,1265,
Al-þingissamþykt um vetrarsetumenn 1480, og enn fleira. A bókinni
eru alls um 160 skjöl og eru sum þeirra ágæt og flest öll ad
ein-hverju nýtandi.
Af kvædum, vísum og þulum er hér ædi mart frá
midöld-unum og er merkilegt af því ad fæst af því þekkist annarstadar
frá og er auk þess alt gamalt, þaS er ad skilja eldra en sidaskiptin
eda rétt frá þeim tíma. Af því ad eg þekti ekki þessa syrpu, þegar
eg ritadi bók mina um íslenzkan kvedskap á 15. og 16. öld (Kh.
1888), verd eg hér ad skýra nokkud ýtarlega frá þessum kafla. At
stærri kvædum eru hér nokkur, og mun eg nu geta þeirra:
I. Burgeisdiktur ("þessar vis[u]r eigu uid burgeisdickt"). Hann
er alls 21 erindi, en bókin er f¾in á þessu bili (bl. 9—10), svo ad
skallar eru hér og hvar í sídara hluta kvædisins. í>ó vantar ekkert
erindi i med öllu. Kvædid byrjar svo:
J tobias sogu er talad um þad
ad tiginn burgeis atti
ofur fiar oc sterkan stad
stoltrar kuinnu herran bad
unnu hionin huort odru sem
matti.
2. Ol vid henne vngan son
allt for nu sem fyrri
feck hann eina [frida] kuon
oc fie þar med semþeim var uon
en fader hanz sat j sælu sinne
kyrri.
En svo fer ad fadir hans sleppir vid hann öllum forrádum fjár
sins og fer i hornid til hans, en sonur hans fer illa med hann og
lætur hann búa á köldum hussvölum. En sonur gamla mannsins
á son nokkud stálpadan. Hann bictur fodur sinn ad gefa afa sinum
nokkur klædi. Hinn tekur því nokkud dræmt, en fær honum þó
"vadmalsdulur" nokkrar hända afa hans, en pilturinn svarar því svo:
13. Þetta skal ei fadir þinn fa
fus uil ec þad geyma
)angat til [at] þier liggr at
)uiligt mun þeir nægia þa
irir aunguan mun skal
giof-inne þinne gleyma.
14. Slikan giore ec þinn kost þa
þier sialfum til hända
sem þu lætur fodr þinn faet
fliotliga [mulntu* þessu na
ein ueg skal ec þier atbun-
ingin uan[da].
Fer þá svo, ad alt kernst i sått og samlag, og ad gamli madurinn
fær nu goda daga. Nidurlag:
21. Af þessum dæmum dragit þier mark
hue dagliga mun þeim uegna
er fedginum sinum þof oc þiark
eda þeim giora nockud meinlegt hark
lydum mun þad liotlegt þickia at fregna.
II. Kvæai, sem kalla mætti Burgeisvisur, til adgreiningar
frá næsta kvædi á undan, og er efhi beggja samskonar, nema hvad
þad gerist i "Frankariki", sem hér er sagt frá, en þó er sá mun-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
