Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Jón Jónsson: Um þátt Signrðar slefn. 205
edlilega myndast í munnmælum út af hinni upphaflegu sögu
um tiltekjur Sigurdar konungs slefu og hefnd Klypps á
honum, og sé vísan í þættinum rétt fedrud, hefir pad fylgt
sögunni frá upphafi. Fyrra atridid, sem er einkennilegt
fyrir páttinn, hefdi getad stafad frá pví, sem |>idrikssaga segir
um Erminrek (Jörmunrek) og Sifka, enda hefir Boer minst
á pá sögu (108. bis.), en pad parf eigi ad vera þadan fengid,
því ad önnur saga horfir þar miklu beinna vid, og pad er
frásögnin í Noregskonungasögum (Fms. YII) um Sigurd
konung Jórsalafara og ívar af Fljódum, sem eg hefi ádur
bent á (i Tim. Bmf. X IX . 101. bis.). Elzta handritid af
pessum Noregskonungasögum, Morkinskinna, er skrifad urn
1280 (Finnur Jónsson: Lit. hist. II. 630), en safnid halda
menn ad sé eldra, hér um bil frá 1220—30, og kafli så, er
kemur vid ívar af Fljódum (”Jdnga-saga”), varia yngri en
frá aldamótunum 1200 (s. st. 644—645). Sögurnar um
Floris (Florentius) greifa og Eirik klipping geta pvi als eigi
komid par til greina, enda mun engin ástæda vera til ad
rengja pad, ad vidskifti Sigurdar Jórsalafara og ívars af
Fljódum sé rétt hermd í adalatridunum, pótt Snorri hafi eigi
tekid frásögnina um pau upp i konungasögur sinar (”H k r”).
Yisa Einars Skúlasonar (Fms. Y II. 137., Morkinsk. útg. 181.
bis.) styrkir lika sannindi sögunnar, ad pvi er kemur til sam-
bands Sigurdar konungs vid konu ívars (Sigrídi Hranadóttur).
Svo er frå sagt, ad Sigurdr konungur fekk fvar af
Fljódum til ad fara sendiför sina vestur um haf til ad heimta
skatt af írum, er felt hofdu fodur hans (Magnús konung
berfætt) *). En er Ivarr var farinn, lét konungur leida konu
’) Sbr. skattheimtu Fridþjófs hins frækna og fleiri slikar sögur. Jiad
hefir vidara en á Islandi þótt fremd ad taka fégjöld af höfdingjum fyrir
vestan haf, því ad svo segir letur á rúnasteini i Svíþjód (Brate: Buçverser:
341. bis.): ”Eyjúlfr hefir á Englandi | þrjú gjöld tekit | þat var fyrsta j þats
Tosti galt I þá galt ÿorketill | þá galt Knútr”. E f þetta er rist nálægt 1020,
sem þykir eigi ólíklegt, getur hér verid um Jiorkel håfa og Knut rika
ad ræda.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
