Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
323
vér mjök, at hugr várr sé eigi aptr til heimsins (Hom. 130, 19).
þú þarft hins heldr, at bott sé um með þér (Nj. 41, 16).
oss er mikil þörf, at vér kallim opt til guðs af öllum hug
(Hom. 65, 29). er oss mikil þörf, at vér gerim með erfiði váru
(Hom. 200, 1). er hverjum manni mikil þörf, at hann hverfi til
yfirbóta (Hom. 137, 17).
nauðsyn berr nú til, at barn þetta fái skírn (0. S. 133, 1).
nauðsyn er, at hverr kristinn maðr haldi sér frá þessum ilm (Hom.
87, 16). oss er mikil nauðsyn, at vér hverfim til várs dróttins
(Hom. 97, 17). þess er nauðsyn, at vér kunnim rétta grein góðs
ok ills (Hom. 187, 17).
er hinn kostr, at ek setja þann mann yfir Orkneyjar, sem ek
vil (0. S. 97, 26). hinn er annarr kostr, at lokit sé sætt allri
(0. S. 148, 17). hér eru nú kostir tveir á með oss, annattveggja
at þér takit nú við kristni eða haldit bardaga í dag við mik, ok
beri þeir sigr af öðrum, er sá guð vill, er vér trúum á (0. S.
109, 38). er sá einn til, at þetta orðtak falli niðr sem skjótast
(Nj. 12, 104). cfr. hitt mun fyrst til, at þú kveðir þat, er þú
hefir ort um mik (0. S. 143, 13).
Anm. Efter kostr findes ogsaa skulu i bisætningen, eller der
betegnes ved ind. af munu (vilja) som et faktum, hvad en agter
(vil) gjøre.
Eraclius gerði þann kost hinum heiðna konungi, at þeir skyldu
tveir berjask (Hom. 175, 1). eru kostir tveir af oss gørvir, at ér
gangíb á land, en vér munum taka fé yðvárt; hinn er annarr, at
vér munum sækja at yðr (Nj. 83, 30). geri ek þér tvá kosti, at
ek mun segja til þín, eða vit njótim báðir jafnt þess, er hér er
(Nj. 87, 129). nú er sá einn kostr, at ek vil bjóða þér til mín
við Vil menn, ok sér (udeladt af) þú ásamt við konu þína, en
lið þitt sé annarsstaðar; þá er sá kostr, at þú Jjiggir at mér bú
III at gjöf, ok skaltu þó skyldr landvarnar með mér; hinn er enn
þriði kostr, at þu skalt fara á fund Asmundar Bjarnarsonar (Mork.
86, 15).
§ 31. Konjunktiv sættes i at-sætninger efter verber og
tale-maader, som betegner mening, formodning, Haab, tro, tvil, frygt.
Saadanne er: ætla, hyggja, geta, nema (have en vis opfatning),
virða, gruna (mik grunar), mik varir, mér þykkir, mér lízt, mér
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
