Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
345
§ 39. I alle andre end de §§ 28-38 omhandlede at-
sætninger sættes i almindelighed indikativ (forsaavidt de ikke er led
af en indirekte tale, hvorom nedenfor).
Saaledes sættes indikativ efter verber og talemaader, som
betegner sansning, kundskab, erfaring, erkjendelse, saasom sjá, heyra,
henna, finna, vita, skilja, merkja, gá, verða varr vfö, kanna,fregna,
spyrja, minnast, muna.
sé ek, at þér þykkir mikit fyrir at greiöa féit (0. S.
149, 9). því næst sá hann, at vaxin váru epli á píli þeim
(Kgs. 25, 22). heyrir, at Skrýmir hrýtr (Sn. E. I 148, 10).
kennir hann, at brotin var lærleggrinn (Sn. E. I 142, 23). þá
er konungr kendi, at þat var banasár (Agr. 16, 20). hann
fann þat, at landit var þá svikit undan honum (0. S. 181, 30).
þegar fann hann, at hann hafði telgt á dróttins degi (Hom.
156, 28). vitum vér til viss, at satt er (Kgs. 24, 26). þeir
vissu um síðir, at Jesus var guðs sonr (Hom. 113, 3). skildi
þat, at hann sjálfr hugði at öðru (0. S. 197, 13). megum vér
skilja þat, at torbottri eru þær syndir (Hom. 113, 8). þat er
merkjanda, at fyrr var boðit at gyrða lendar (Hom. 121, 12).
gáði eigi, at dróttinsdagr stóð á þeim degi (Hom. 156.21). þeir
urðu brátt viðr varir, at þar var fyrir samnaðr (0. S. 88, 32).
könnuðust þeir við, at þat var sannmæli (0. S. 232, 19). fjándr
hans ok úvinir frágu þat, at hann var í land aptr kominn (Hom.
149, 4). ek hefi spurt í Sikiley, at þar er mikill eldsofrgangr
(Kgs. 33, 19). þau tíðendi spurðust á Upplönd, at Prondir höfðu
sér konung tekit slíkan at öllu, sem Haraldr enn hárfagri var
(0. S. 8, 17). minnumk opt, at vér erum ór moldu skapaðir ok
skulum í mold fara (Hom, 80, 16). á þat minnumk vér ok - at
Kristr hefir oss hólpit (Hom. 206, 8). mun þú þat, Bergþóra! at
vit skulum eigi skildar (Nj. 35, 28). man ek, at vér meiri mæti
áttum (Vkv. 15).
Anm. 1. Nu og da forekommer dog konj, i en at-sætning
efter disse verber, idet de opfattes som indeholdende enten ud->
sagn eller formening.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
