Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Om brugen af konjunktiv i oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - V. Adverbiale bisætninger
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
364
Mærk ogsaa: nu berr svá til, at vér komim eigi fram
Gronlandsferðinni, hvern veg skal ek skiljast við konung þenna þess
er yðr muni líka? (0. S. 75, 26) cfr. § 7, á.
Anm. 2. I følgesætningen kan sættes hypothetisk
(potential) konj.
ekki eru þeir enn svá nær oss, at eigi væri betr, at ek hefða
sofit (0. S. 210, 38).
Den kan ligeledes (som andre bisætninger) staa i konj.,
naar sætningen udsiges som et led af en bisætning i konj.
eller akk. med inf. (simpel infinitiv) eller som citat af en
andens tanke eller tale.
grunar þik ekki þat jarl! at hér hafi nú svá til borit, at þú
munir héðan ifra hvárki fá sigr né úsigr (0. S. ^9, 8). þótti
mér úráðligt at fara svá aptr. at eigi hefða ek sét yðr (0. S.
56, 12). dróttinn varr té oss til þess, at vér megim svá dýrka
þessa helgu tíð hans, at hann sendi oss sinn hinn helga anda
(Hom. Ik27, 11). oss er þess nauðsyn at heyra með þeim áhuga
guðs jarteinir, at vér leitim nökkut eptir at líkja (Hom. 116,
26). síðan kunnu þeir atburðir at verða, at þessar æðar eða
holur verði fullar af vindum svá mjök, at þær þoli eigi
um-brot vindsins (Kgs. 34, 18).
§ 51. Konjunktiv sættes endelig eftei svá at i
indskræn-kende betydning "forsaavidt".
þat hafði hvergi til lands komit, svá at spurt væri (0. S.
129, 24). aldri átta ek skylt við mann þenna, svá at ek vita
(Mork. 99, 35). mæltu þat síðast, svá at menn heyrði (Nj. 129,
91). hafði aldri verit þing jafnfjölment áðr, svá at menn myndi
(Nj. 137, 30). hann var hagastr maðr, svá at menn viti i fornum
sögum (Vkv. 1 pros). faðir varattu fenrisúlfa öllum ellri, svá at
ek muna (H. H. 1, 42).
§ 52. I alle andre tilfælde sættes følgesætningen i indikativ:1
Hrólfr var svá mikill maðr, at engi hestr mátti bera hann
(0. S. 23, 30). þar lét hann undir setja stafi svá þykt ok svá
hátt, at bæði var hogt at vega undan ok þó orit stint fyri grjóti
(0. S. 20, 16). þat var síðan svá mjök ættgengt, at þat hefir
1 Som Jiensigtssætning bør opfattes: skal ek svá fé til leggja, at yðr
pylcJci somiliga (Nj. 97, 24). gef ek þér húnskar meyjar, þær er hlaða
spjöldum ok gøra gull fagrt, svá at þér gaman pykki (Guð. 2, 26).
Blanding af hensigtssætning og følgesætning findes i udtryk som: til
skulu vit svá stefna, at eigi reki undan (Nj. 99, 12) cfr. § 50 c. slutn.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
