Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Om brugen af konjunktiv i oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - VI. Bisætninger, der er udsagte som en andens tale eller tanke, eller er føiede bestemmende til en infinitiv, akk. med inf. eller sætning i konjunktiv
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
107
vildi hafa til féfangs sér at afla hlutskiptis ok hafa upptektir
þær, er úvinir konungs sæti yfir (0. S. 2017 9). var hans þá
ván norðr (d. e. man ventede ham), þegar er býr gæfi (0. S.
26, 29). sumir hræddusk háð ok spott, ef þeir gengi sér einir
at vegum (Kgs. 1, 12). Sigurðr Hranason þakkaði konungi,
er hann náði sættum, hvergi raun er á yrði, hversu mikit
gull hann ætti (Mork. 184, 32). Hrútr fékk Höskuldi í hendr
fjárvarð veizlu sina vestr þar, meðan hann væri útan (Nj. 2,
90). ráða atför við Ghinnar, þá er hann riði ofan i eyjar
(Nj. 71, 20). lögðu við sekt, ef nakkvarr gengi ór (Nj. 75,
74). en hvar sem þeir kvæmi við, þá heimlaði jarl þeim
slíkt, er þeir þyrfti at hafa (Nj. 82, 49), jarl bauð öllum
grið, þeim er eigi vildi verja hann (Nj. 89, 19). handsalaði
Njáll fyrir alla sonu sina ok Kára måg sinn þat, sem þessir
tolf menn domdi (Nj. 122, 49). tók Eyjólfr þá varnargögn
öll af Flosa ok svá, ef sakar nakkvarar gerðist af vörninni
(Nj. 138, 135)i ætlaði þá til fundar við konung, er hann
gengi til kirkju um kveldit (Mork. 63, 12). var þó búinn við
þessu öllu áðr, ef til þyrfti at taka (Mork. 141, 26). er
seinkaðist, at strandhöggin komi, þá sendi hann eptir menn
sína (Mork. 154, 4). lætr hann kalla at sér þá menn, er
heitizt höfðu til föruneytis við hann, ef Haraldr konungr
fengi bana (Mork. 206, 36).l
§ 71. Paa denne maade sættes konjunktiv i bisætninger,
som føies til en infinitiv (akk. med inf.), der er afhængig af
verber med betydning af a) mening eller formodning, b)
udsagn, c) vilje og bestræbelse, samt d) til infinitiv, der angiver
hensigt, naar bisætningen udsiges som en bestanddel af den
i infinitiven udtrykte forestilling.
1 Konj. kan ogsaa sættes om det, som den talende vil have betegnet
som tænkt eller sagt af ham selv paa en anden tid: ek treystumk
eigi til hirÖar leita, fyrr en ek hefða sét annarra manna siÖu áðr
(Kgs. 5, 8). ek hefi keypt at þér liðveizlu, meðan vit vorim (var.
erum) uppi báðir (Nj. 67, 9).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
