Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Leiðrjettingar á ýmsum stöðum í Sæmundar-Eddu (Finnur Jónsson)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
47
l?essi orð hafa verið þýdd svo: "quin illi, accipere quid,
acceptum esset: i. e. quin acciperetur, si quid oblatum esset
muneris" (SvbEg.) = "dass (ihm) nicht angenehm wäre zu
empfangen" (Lüning). En þetta getur ekki verið rjett; orðin
geta ekki merkt það. at er hjer sama sem er, pron. rel. dat.
sing. mase. Þiggja er infin., haf ður substantivaliter, sama sem
Jága. En fága frá þiggjandans hálfu, er gjöf frá gefandans.
Pága verður því hjer sama sem gjöf. Setningin þyðir nú: (Jeg
haf aldsei fundið neinn svo mildan eða svo matargóðan mann),
"að honum væri ekki gjöf sín sem þegin (af þiggjandanum)",
ö: "að hann ekki reiknaði gjöf sína sem gjöf, og vænti ekki
endurgjalds".
5. vísuorð er ófullkomið í handritinu; þar stendur að eins
svagi (= eigi svá). Nú hafa sumir skrifað svági örvan
(Árna-nefndarbókin), sumir gjöflan (Bugge, Grundtvig). Sama hafa
þeir Munch, Dietrich og Lüning, en fyrir rjettrar hugsunar
sakir sleppt -gi. Svági er þó eflaust rjett, og rangt að breyta
því, en svo má ekki setja orð inn í, sem merkir örlátan,
hel-dur þvert á móti: nízkan. Jeg er flestum samþykkur í því,
að orðið hefur byrjað á ff. Orðið er gleggr (gløggr), sváge
gløggvan === svá ôgløggvan = svo örlátan. Þessi setning
neit-unar-orðsins er alveg eins og í 52, þar sem mikit skala er
lítit skal.
Þege er stytt fyrir fege.
40. er.
Petta erindi vill Mullenhoíf setja á undan 39. er,
(D. Á. V, 256), en jeg fæ ekki sjeð, að það sje nauðsynlegt.
39. er. fellur einkar vel við 37. er. "Hins snauða þurfanda
manns hjarta er blóðugt (37), f vi a8 (39) aldrei hef jeg fundið
neinn mann svo örlátan, að hann hafi eigi reiknað gjöf sína,
að hann hafi eigi vænzt einhvers endurgjalds". 39. er. gefur
þannig rök fyrir því, sem er í 37. er. Pär á milli getur því
engin vísa hafa staðið. Svo kemur 40. er. mjög vel við: "þó
að maður sje iiokkuð nízkur á fje sínu og æ vini ega vonist
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
